Μια μεταβλητή χωρίς σταθερό παράγοντα.

Ιππότη μου,

Είναι η έμπνευση προνόμιο μονο των δυστυχισμένων;

Από τότε που σε είδα πάλι έχω αρχίσει να βλέπω τον κόσμο με άλλο μάτι. Όλα γύρω μου αλλάζουν και πολλά με αφήνουν από σκεπτικό έως και παγερά αδιάφορο. Ήθελα καιρό τώρα να γράψω ένα κομμάτι, να ανεβάσω πάλι τις σκέψεις μου σε γραπτή μορφή γιατί η ανάγκη να τις διαβάζω είναι πιο επιτακτική από το να τις ακούω σαν φωνή στο μυαλό μου. Η φωνή αυτή με διχάζει. Με ωθεί να κάνω και άλλες σκέψεις ενώ τον γραπτό λόγο τον ελέγχω. Βάζω την τέλεια εκεί που θέλω εγώ και δεν αφήνω να δώσει την συνεχεια ο παρανοϊκός νευρώνας στον εγκέφαλο μου που θέλει να με δοκιμάσει με σκέψεις κακές. Ποσο πρέπει να ακούω την φωνή στο μυαλό μου να ορίζει την κατάσταση στη ζωή μού; Είναι πάντα σωστό το ένστικτο; Είναι πάντα η λογική;Μήπως είναι όλα ένα θέατρο;Ζητω από σένα την απόλυτη ειλικρίνεια και σου προσφέρω δικαίωμα λόγου για να μου πεις ότι βασανίζει το μυαλό σου σε αυτό το υπέροχα πλασμένο κεφαλάκι σου.

Αλλα είμαι εγώ ειλικρινής; Μπορώ να είμαι;

Όσο ήσουν σε χιλιομετρική απόσταση από την αγάπη μου, ένιωθα ότι μπορούσα να σου πω τα πάντα μέσα από αυτά τα κείμενα ιππότη μου. Τώρα που σε έχω κοντά μου, η ιδέα ότι μπορεί να φύγεις κάνει την ανάγκη μου να σου μιλήσω αδύνατη. Πίνω το αμίλητο νερό για να μην χάσω την στιγμή μου μαζί σου. Να μην ρισκάρω. Αλλα τα σκέφτομαι πολύ. Σκέφτομαι εσένα, εμενα, εμάς.

Αν πρέπει να ζηλεύω τον κόσμο γύρω σου. Ποσο πρέπει να ζηλεύω, πως πρέπει να ζηλεύω. Ποια είναι αλήθεια τα όρια της ζήλιας; Ποιο είναι το όριο που δίνεις στον άνθρωπο σου να απλώνει τα φτερά του χωρίς να φοβάσαι ότι απλώνοντας τα, δεν θα θα χαϊδέψει λίγο και τον διπλανό τού;Και αν εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο σου, τους άλλους; Όταν ζούμε σε έναν κόσμο που η ζήλια δίνει και παίρνει, και όλοι θέλουμε αυτό που έχει ο άλλος, πως μπορεί κανεις να είναι σίγουρος; Να είσαι σίγουρος ότι πάντα έχεις αυτό που ψάχνει ο άλλος; Και το βλέπει ακόμη αυτό που ψάχνει σε σένα;Πως μπορείς να ανταγωνιστείς μια προηγουμενη αγάπη που έγινε ρουτίνα με τα χρονιά;Να συγκρίνεις το καινούριο και άγνωστο με το παλιό και δοκιμασμένο; Είναι σωστή επιλογή να γυρίζουμε πίσω;

Για ένα μεγάλο διάστημα με πολιορκεί ο άνθρωπος που έκανα μια μεγάλη σχέση. Κάνει αισθητή την παρουσία του με λουλούδια, σοκολάτες και αραιές επισκέψεις στο σπίτι. Αυτός ο άνθρωπος που πέρασε από την ζωή μου, έκατσε για ένα διάστημα και αυτή την στιγμή δεν σημαίνει τίποτα για μένα παρα μονο κάποιες ευχάριστες αναμνήσεις τις οποιες τις κρατάω σε ένα πολύ καλά κρυμμένο κομμάτι του μυαλού μου. Όχι επειδή πέρασα άσχημα, δηλαδή δεν πέρασα εντελώς άσχημα. Αλλα δεν είναι τίποτα που θέλω να θυμάμαι που λέει και η λαίδη.

Εν τελει όμως ακόμη και ο ερωτας είναι μαθηματικά. Μια σειρά από καλοδουλεμένες πράξεις. Στην εξίσωση δυο ατόμων προσθέτεις τις μεταβλητές που αλλάζουν τα πάντα. Αλλα εγώ θέλω εσένα στην ζωή μου, Εσένα που βλέπω ποσο δεμένος είσαι με ένα περιβάλλον, όχι από υποχρέωση αλλα από αγάπη. Από ανάγκη για σταθερές στην ζωή σου. Και νιώθω μεταβλητή. Μια μεταβλητή χωρίς σταθερό παράγοντα.