Ποσο μου λείπει η αγκαλιά στο καρναβάλι.

Τις τελευταίες μέρες το έριξα έξω ιππότη μου. Πήγα στο καρναβάλι στο Ρέθυμνο Κρήτης. Και δεν το μετάνιωσα. Ήταν υπέροχα. Σε σκεφτόμουν εκεί μαζί μου. Αν και ξέρω ότι δεν είσαι τύπος του καρναβαλιού και τέτοιου είδους διασκεδάσεων μου άρεσε να σε σκέφτομαι διπλα μου, να γελάμε μαζί, να διασκεδάζουμε και να ζούμε αναμνήσεις μαζί.

Δεν μου άρεσε που ήμουν μονος. Αλλα το άντεξα. Νιώθω ότι σε χάνω ιππότη μου. Αφήνεσαι. Και ξέρω ότι έτσι πρέπει.

Ήταν τόσο όμορφα στο Ρέθυμνο. Ήταν όλος ο κόσμος σε τέτοια καλή διάθεση που φαινόταν ολότελα εξωπραγματικό. Ακόμη και ο καιρός που ήταν βροχερός στην αρχή, άφησε τον ήλιο να μας χαμογελάσει για να ζήσουμε τις στιγμές στο έπακρο. Άρματα, καρναβαλιστές με περίεργες, περίτεχνες στολές, γέλια, χορός, ποτό! Ήταν πολύ αστείο να βλέπεις τους πάντες εκεί. Άτομα από όλες τις ηλικίες και κοινωνικές τάξεις. Όλοι στο καρναβάλι και όλοι με ένα μπουκάλι στο χέρι. Στην αρχή έλεγες ότι είναι μέρος της αμφίεσης αλλα σύντομα καταλάβαινες ότι η διάθεση πολλών ήταν αποτέλεσμα της βότκας ,του κρασιού και του "ρακομελου". Που έρεε άφθονο! Χωρίς σημασία στην λεπτομέρεια παρα μονο στην διασκέδαση, ένας ένας οι καρναβαλιστές παρέλασαν μπροστά μου με άπειρο κέφι και brio. Το διασκέδασα με την ψυχή μου. Τελικά η Κρήτη είναι λεβεντογέννα γιατί υπήρχαν πανέμορφοι άντρες. Ο καθένας διαφορετικός. Το ίδιο σουλούπι όλοι αλλα κανεις τους ίδιος. Και όλοι τους σε πλήρη αρμονια με τον χώρο και την σχεδόν "ρεζιλευτικη" αμφίεση τους. Εσκιμώοι, βάτραχοι, ψαρια και ποδοσφαιριστές απόλυτα περήφανοι για την στολή τους.

Η παρέλαση κατέληξε σε ένα όμορφο street party με όλο τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει. Όλοι έγιναν ένα. Χαμογελα, γέλια και φωνές γέμισαν τα στενοσόκακα στο Ρέθυμνο. Όλοι γεμάτοι σερπαντίνες και χαρτοπόλεμο. Όλοι με πολύχρωμες περούκες και όμορφα διασκεδαστικά αξεσουάρ. Η μονη μέρα του χρόνου που και ο πιο άντρας θα ντυθεί γυναικα χωρίς φόβο και πάθος. Και θα διαλαλήσει στους πάντες ότι είναι η πιο καυτή γκόμενα. Ανεκδιήγητες καταστάσεις ιππότη μου.

Στην παραλια κάψαμε τον βασιλιά. Τον κάναμε σταχτη. Και όλοι γύρω του κοιτούσαμε τις φλόγες με έκσταση. Σαν κάποια παγανιστική γιορτή. Σαν θυσία για να έρθει το καλοκαίρι. Αρμονια. Θάλασσα και φωτιά πλάι πλάι. Η μια να αγκαλιάζει την άλλη με χάρη. Η θάλασσα να αγκαλιάζει την φωτιά με την αύρα της και η φωτιά να γλύφει την επιφάνεια που καθρεφτίζονται οι φλόγες της. Ομορφιά. Σαν εμάς τους δυο ιππότη μου. Τόσο κοντά αλλα ποτε μαζί. Πλάι πλάι αλλα ποτε μαζί. Όπως η θάλασσα με την φωτιά έτσι και εμείς αντικατοπτρίζουμε την αγάπη μας σε ματια που καίνε από δάκρυα.

Ήταν πανέμορφα. Εκείνη την στιγμή σε ήθελα διπλα μου. Την στιγμή που πάνω από τις φλόγες του βασιλιά έσκαγαν κορώνες τα πυροτεχνήματα. Μεγάλα και εντυπωσιακά. Έσκαγαν ένα ένα και έπεφταν σαν όμορφα πεφταστέρια πάνω μας. Σε ευχήθηκα σε όσα πρόλαβα. Αλλα δεν έπιασε η ευχή μου. Ήταν ψεύτικα τα αστερια που σε ζητούσα. Πλανα. Μου λείπει πολύ η αγκαλιά σου στο καρναβάλι ιππότη μου, ήταν κάτι που ήθελα να ήταν δικό μας.